پس از آنکه بهای نفت در یک شب و پس از جلسه پوتین با ترامپ بیش از ۴ درصد افت نمود، بسیاری بر این باور شدند که یکی از محورهای مهم سخنان دو رئیس جمهور افزایش تولید توسط روسیه برای جبران افت احتمالی عرضه خصوصا از سوی ایران پس از اعمال تحریم های نفتی و کشتیرانی می باشد. این امر باعث شد تا پیش بینی شرایط بازار نفت جهان تا حدودی چالش برانگیز شود.

در این نوشتار، به سناریوهای مختلفی که ممکن است در بازار طلای سیاه اتفاق افتد خواهیم پرداخت. در صورتی که ایران قصد عملی کردن تهدید تلویحی رئیس جمهور را داشته باشد و اقدام به بستن تنگه هرمز و منع عبور و مرور کشتی های نفتی بگیرد، احتمال افزایش بهای نفت تا ۱۶۰ دلار وجود دارد. تنگه هرمز منطقه ای استراتژیک به شمار می رود که ترانزیت ۳۵ درصد از کشتی های نفتی دنیا از آن صورت می گیرد. در صورتی که تنگه برای یک یا دو ماه بسته بماند میتواند باعث ترس در بازارهای مصرف کننده شده و قیمت را تا حوالی ۲۵۰ دلار بالا برد.

گرچه، این سناریو کمی غیرمحتمل به نظر می رسد. از سوی دیگر، اخبار مختلفی طی ماه های گذشته از افت شدید سرمایه گذاری ها در حوزه توسعه معادن نفتی شنیده شده است. شرکتهای نفتی که تا چندسال قبل درگیر بحران افت شدید قیمت بوده اند، سعی کردند تا درآمدهای خود را پس از افزایش قیمتها که از اواخر ۲۰۱۶ و با تصمیم اوپک مبنی بر مدیریت عرضه رشد یافت به راضی نمودن سهامداران اختصاص دهند و از سرمایه گذاری برای توسعه میادین جدید غافل مانده اند. همین مسئله نیز ممکن است به کاهش عرضه و افزایش قیمت نفت خام شاید تا سطوح بحران اقتصاد جهانی ۲۰۰۸ بیانجامد.

سناریو دیگر احتمال رخ دادن جنگ در منطقه خاورمیانه می باشد. به دلیل تنش هایی که در میان کشورهای منطقه و قدرتهای جهانی وجود دارد، هرگونه حمله نظامی در خلیج فارس و یا دریای عمان ممکن است به افت جدی عرضه منجر شود. حتی اگر تنگه هرمز مانند کانال سوئز در ۱۹۵۶ کاملا هم بسته نشود، اما انتظار این مسئله باعث ترس و هجوم خریداران برای خرید نفت و نهایتا افزایش قیمت خواهد شد. تحت موارد بالا، موسسات مختلف دنیا پیش بینی قبلی خود برای قیمت نفت را تغییر داده اند. مورگان استنلی با توجه به احتمال تاثیر منفی بیش از تصور بازار تحریم های امریکا علیه ایران و احتمال افت عرضه توسط لیبی و آنگولا، پیش بینی خود برای قیمت نفت را با ۷/۵ دلار افزایش به ۸۵ دلار رساند.

به اعتقاد این نهاد، روسیه و اوپک قادر به تامین افت عرضه نخواهند بود. از سوی دیگر اما، فاکتورهایی مانند عزم امریکا برای روانه کردن بخشی از ذخائر استراتژیک به بازار، و به کارگیری ظرفیت های خاموش روسیه، عربستان و امریکا می تواند تا حدی از افزایش شدید قیمت جلوگیری نماید.